Naar het home pagina or naar het "Te koop/Gezocht" pagina

Naar het 156 GTA pagina

Naar het Alfetta GT pagina

GTV6

   

I.1.1. verwantschap met een kampioen :

  

   De gtv6 komt voort uit de evolutie van de  alfetta gt. De alfetta gt is een 4 persoons coupe, voorgesteld door AR in 1974, en was voorzien om de beroemde giulia gt ( ook gekend als bertone coupe ) op te volgen. Met deze coupe kon AR de traditie van sportieve coupes  verder zetten, door opnieuw een coupe aan te bieden, waarvan het concept direkt afgeleid was van een bestaande berlina, namelijk de alfetta.

  

  

De alfetta berline verscheen in mei 1972. In die tijd beschikten de meeste auto’s in dit segment over een starre achteras met schroefveren. De alfetta daarentegen was technisch vernieuwend, door de transaxle configuratie die gebruikt werd : een De Dion achteras, met de versnellingsbak en het differentieel daar aan bevestigd. De schijfremmen achteraan waren direkt op dit geheel bevestigd. Deze opstelling heeft als voordeel dat een ideale gewichtsverdeling bereikt wordt ( zo goed als 50/50), de rechtuit-stabiliteit wordt verhoogd aangezien het volledige bandloopvlak kontakt maakt met de weg, er wordt een betere gewichtsverdeling bereikt, het besturen is gemakkelijker, waardoor een dynamische rijstijl bevoordeeld wordt. Bovendien werd de achteras geleid door een watt-parallellogram, die elke dwarse reactie vermijdt.

 

Ideale gewichtsverdeling tussen voor- en achteras	Het transaxle schema
De dion achteras, overlangs verankerd met 2 reactiearmen, die samenkomen in bolvormige scharnieren, overdwarse verankering met een watt-parallellogram	Schema achterwielophanging

  Dit is inderdaad dezelfde architectuur als op de eerste Alfa Romeo met de naam Alfetta, namelijk de monoposto 158/159, de wereldkampioen F1 uit het begin van de jaren ’50. De publiciteitsbrochures benadrukken die belangrijke verwantschap tussen het chassis ontwerp van de alfetta en dat van haar beroemde naamgenoot (referentie : 754 c 312, frans)

De verwantschap ...

   

   Het remsysteem is typisch AR : 4 bekrachtigde schijfremmen, 2-voudig remcircuit, remkrachtverdeler op de achteras, aangestuurd door de op het rempedaal uitgeoefende druk. Aanvankelijk wordt de Alfetta geleverd met de 1779 cm³ dubbelnokker (boring x slag : 80 mm x 88.5 mm) , met een vermogen van 122 din pk aan 5500 rpm en een koppel van 17 kgm DIN bij 4400 rpm. De voeding wordt verzekerd door 2 dubbele carburateurs. Dank zij een goede spreiding van de 5 versnellingen (met gesynchroniseerde achteruit) en de levendigheid van deze motor haalt de alfetta een top van 180 km/h. De kilometer met staande start wordt afgelegd in 31.8 seconden. Het rijklaar gewicht is ongeveer 1060 kg.

 

  I.1.2. De Giulia 1750 Berlinetta :

  

   Naar het schijnt zijn de allereerste ontwerpen van de coupe die de bertone gt moest vervangen, ontworpen op een 105 serie basis, dezelfde basis als die van de bertone gt dus. In 1967 onderzocht AR de opvolging van de giulia gt, en vroeg aan Giugiaro om een eerste schets te maken met als mechanische basis de berlina 1750, dus met versnellingsbak vooraan. Einde 1967 overwoog Giuseppe Busso om de toekomstige Alfetta berlina uit te rusten met een versnellingsbak achteraan, en een De Dion achteras. Het idee van wegklapbare koplampafdekking zagen we al eerder op de Montreal.

 

   Deze tekeningen werden gebruikt om het enige prototype van de 1750 gt te bouwen. Als je deze tekeningen vergelijkt met de eerste ontwerpen voor de alfetta gt (op alfetta basis dus) zie je een duidelijke verwantschap tussen dit prototype en de verschillende ontwerpfases die uiteindelijk de alfetta gt opleverden.

   

   De algemene lijn van dit prototype is misschien een inspiratiebron geweest voor Bertone ( eigenlijk Marcello Gandini) bij het ontwerpen van de Iso Rivolta Lele uit 1969.

 

   

   Een prachtig, zeer uitgebreid artikel over dit prototype staat in dit italiaans tijdschrift :

 

2,3 MB Giulia 1750 Berlinetta Automobilismo d'epoca Italia p50-61 2006 Dank U Walt!

    I.1.3. De Alfetta GT : 

  

   Uiteindelijk viel de beslissing om de opvolger van de 105 coupe op het nieuwe chassis van de Alfetta berlina, te bouwen. Het hiervoor opgemaakte lastenboek was uiterst precies : de klassieke architectuur moest behouden blijven (coupe met motor vooraan en versnellingsbak achteraan). Bovendien moest  de leefruimte verbeteren, vooral op de achterste zitplaatsen, en moest de inhoud van de kofferruimte groeien. De coupe moest een echte 4 zitter worden, en niet langer een 2+2 . Een andere voorwaarde was dat zowel het rijklaar gewicht als het volume van het koetswerk binnen de perken moest blijven. Al deze voorwaarden plus de esthetische en praktische vereisten, konden enkel gerealiseerd worden in een “fast back” coupe. Uiteraard moest de motor een dubbelnokker zijn, de vooropgezette inhoud was 1750 cm³.

    AR liet twee ontwerpteams een voorstel maken, zowel het eigen Centro Stile als Ital Design (het nieuwe bedrijf  van Giorgetto Giugiaro). Het voorstel van Centro Stile is van in den beginne veel behoudender, en is klaar op 26 november 1968. De algemene lijn is zeer golvend, ook ter hoogte van de heuplijn. Het kofferdeksel is klassiek van ontwerp, en dus geen fastback-luik. Het geheel is harmonieus, maar niet vernieuwend, eerder gewoon. Vooraan zijn er 4 ronde koplampen, horizontale inox -sierelementen en in het midden het Alfa hart. Uiteindelijk lijkt het ontwerp door zijn eerder afgeronde lijnen, op een fiat 124 coupe.  Een  zeer interessante karaktertrek van het ontwerp, is de grote beglaasde oppervlakte, die voor een rijke lichtinval in het interieur zorgt.

   Het voorstel van Giugiaro is totaal verschillend : dynamischer, vernieuwend en vanuit bepaalde standpunten zelfs onthutsend. Giugiaro stelt 3 varianten voor op een gelijklopend basisontwerp, maar met grote verschillen in de detail-oplossingen. Toch zie je ook nog een zekere overeenkomst in met het allereerste ontwerp op 105 basis ( zie eerder : de 1750 berlinetta gt).Aan de voorzijde komt telkens het Alfa-hart terug, maar de uitwerking van de 4 ronde koplampen is telkens afwijkend : klassieke ronde koplampen, volledig wegklapbare  koplampen of deels wegklapbare koplampen. Dit laatste thema gebruikte Giugiaro reeds op eerdere modellen, zoals de Iso Rivolta Grifo bv. Op 28 april 1969 is het eerste prototype afgewerkt, en de toekomstige vorm van de nieuwe coupe van de firma uit Arese wordt stilaan zichtbaar. Zoals de ontwerpschetsen toonden, is de voorzijde scherp getekend, lichtjes verlengd, de algemene lijnvoering is strak, et de achterzijde is een echte “fast back”. Dit is het ontwerp dat uiteindelijk door de directie van AR uitgekozen wordt.Vanaf nu begint het Centro Stile van AR, onder leiding van Giuseppe Scarnati, met de definitieve door-ontwikkeling van het koetswerk van Giugiaro.

   Het volledige interieur wordt ook in deze studio ontworpen. Men probeert zo nauwkeurig als mogelijk de vormtaal van het prototype te respecteren. Toch moeten er talrijke veranderingen aangebracht worden : men kiest voor 4 traditionele ronde koplampen, aangezien de andere oplossingen te ingewikkeld zijn voor serieproductie. Vooraan wordt een kleine plastic spoiler toegevoegd, om lift op hoge snelheid te vermijden. Bovendien gebeurt er veel onderzoek naar de optimale hellingshoek van de voorruit, om zowel een goede luchtstroming over de ruitenwissers te krijgen, als om turbulenties aan de onderzijde van de voorruit en over de flanken te vermijden. Er zijn veel varianten ontworpen voor de ontluchtingssleuven in de zijvleugels en op de motorkap, voor de grille en voor de vorm van de zijruiten. Na 6 lange jaren van verfijning en aerodynamische optimalisatie (vooral rond de voorruit), en onderzoek naar technische oplossingen,  wordt de vorm van de buitenkant definitief bevroren op 11 juli 1971. In deze vorm kon het ontwerp in serie geproduceerd worden. Het eindresultaat : een coupe met een ingekorte wielbasis (2.40 m i.p.v. 2.51 m voor de berlina) en 4 zitplaatsen, al mag je niet al te groot zijn om achteraan nog comfortabel te zitten.

   Bovendien is het een coupe die voorzien is van een op een wel heel bijzondere en heerlijk niet korrekte wijze ingeplant instrumentenpaneel : boven de as van het tulpvormige stuur, recht in het zicht van de bestuurder, is alleen een toerenteller geplaatst. Alle andere meters zijn verwezen naar het middendeel van het dashboard. In de publicitaire boodschappen benadrukte AR dat de Alfetta gt over een groot achterluik , een belangrijk verkoopsargument voor een coupe. Dit grote luik maakte de kofferruimte gemakkelijk toegankelijk, en door de grote opening konden ook  omvangrijke voorwerpen geladen worden. Helaas ontbrak de kers op de taart : de achterbank kon niet omgeklapt worden om een nog grotere bruikbare ruimte te realiseren.

 

   De Alfetta gt is gebouwd op basis van de Alfetta berlina, maar met een ingekorte wielbasis van 2.40 m in plaats van 2.51 m. De heel bijzondere vorm van de voorzijde maakt het mogelijk een luchtindringingsweerstand (cx) te claimen van 0.39, dit was ongezien in het begin van de jaren ’70. Omwille van  de ranke voorzijde en de bijzondere lijnvoering van de gt zijn de aerodynamische eigenschappen duidelijk van hogere niveau dan die van de berlina. Langs de buitenkant komt de gt met zijn unieke lijnen , zowel verfijnd als agressief over, volgens de nieuwende  stijl uit die periode. Dit zijn  uitingen van het  unieke dna van de AR coupes, je vindt ze vandaag nog terug in de Alfa gt en de Alfa Brera, kortom, ze vormen een essentieel kenmerk van het merk.